ข้อคิดจากเรื่อง "บะหมี่เนื้อ 2 ชาม" อ่านแล้วซึ้งมากๆ
เด็กหนุ่มอายุราวๆสัก18น่าจะได้ พาพ่อเดินเข้ามาที่ร้านของผม ดูเหมือนพ่อของเด็กหนุ่มคนนี้น่าจะตาบอด เพราะเขาคอยบอกพ่อให้เดินซ้ายเดินขวาและคอยจับเก้าอี้ให้พ่อนั่ง พวกเขาแต่งตัวแบบธรรมดาๆ เด็กหนุ่มยังสะพายกระเป๋าเก่าๆใบหนึ่ง ผมเดาว่าน่าจะมาสอบเข้ามหาลัยแน่ๆ "รับอะไรดีครับ?" ผมตะโกนออกไป "ขอบะหมี่เนื้อสองชามครับ" เด็กหนุ่มตะโกนตอบกลับมาด้วยเสียงอันดัง พอผมจะลงมือลวกเส้น เด็กหนุ่มกลับโบกไม้โบกมือมาทางผม เขายิ้มให้แล้วทำปากขมุบขมิบว่า "บะหมี่เนื้อ1ชาม" พร้อมกับชูนิ้วประกอบ แล้วก็ชี้นิ้วไปที่พ่อข
เด็กหนุ่มอายุราวๆสัก18น่าจะได้ พาพ่อเดินเข้ามาที่ร้านของผม ดูเหมือนพ่อของเด็กหนุ่มคนนี้น่าจะตาบอด เพราะเขาคอยบอกพ่อให้เดินซ้ายเดินขวาและคอยจับเก้าอี้ให้พ่อนั่ง พวกเขาแต่งตัวแบบธรรมดาๆ เด็กหนุ่มยังสะพายกระเป๋าเก่าๆใบหนึ่ง ผมเดาว่าน่าจะมาสอบเข้ามหาลัยแน่ๆ "รับอะไรดีครับ?" ผมตะโกนออกไป "ขอบะหมี่เนื้อสองชามครับ" เด็กหนุ่มตะโกนตอบกลับมาด้วยเสียงอันดัง พอผมจะลงมือลวกเส้น เด็กหนุ่มกลับโบกไม้โบกมือมาทางผม เขายิ้มให้แล้วทำปากขมุบขมิบว่า "บะหมี่เนื้อ1ชาม" พร้อมกับชูนิ้วประกอบ แล้วก็ชี้นิ้วไปที่พ่อข