ลูกทุกคนควรได้อ่าน! อย่าเห็นค่าบางสิ่ง ตอนที่สายเกินไป

อ่าน 6,599

รักครั้งแรกของคุณเกิดขึ้นเมื่อไหร่? เมื่อพูดถึงความรัก หลายคนอาจนึกถึงเรื่องชู้สาว แต่ลืมไปหรือเปล่าว่า ความรักมีหลายรูปแบบ มีใครคนบางคนที่รักคุณ ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่เคยได้เห็นหน้า และยังรักคุณเสมอมา เคียงข้างคุณทั้งในยามทุกข์และสุข รอคอยคุณที่เดิมเสมอ และหลายครั้งที่คุณหลงลืมไป รักที่พูดถึงไม่ใช่รักจากใครที่ไหน คือรักจากคนในครอบครัว รักจากผู้ให้กำเนิดของคุณนั่นเอง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะได้อ่านบทความต่อไปนี้ ในวันที่ยังมีเวลาเหลือมากเพียงพอที่จะตอบแทนท่าน เรื่องราวระหว่างต้นแอปเปิ้ลและเด็กคนหนึ่ง จะเป็นอย่างไรตาม GangBeauty ไปอ่านพร้อมๆกันได้เลยค่ะ

"เด็กน้อยกับต้นเเอปเปิ้ล"

นานมาแล้ว มีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง เขาชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆ และเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน

เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล บางครั้งก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา

เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว

วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า ต้นไม้เห็นก็ดีใจ ถามขึ้นว่า "มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ"

เด็กน้อยในวันวานตอบกลับว่า "ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น"

"ฉันไม่มีเงินจะให้ เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ

เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่างมีความสุข หลังจากเขาเก็บแอปเปิ้ลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย ต้นไม้ดูเศร้า?

วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมากที่เด็กชายกลับมาหา "มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม

"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม"

"ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ เอาไปสร้างบ้าน" ต้นไม้ตอบ

ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่างมีความสุข เป็นอีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดาย และเศร้า

วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก

เหมือนเช่นทุกครั้ง ต้นไม้ถามว่า "มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ"

และเด็กชายตอบกลับไปว่า "เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม"

"ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข" ต้นไม้ตอบ

ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย

หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก

ต้นไม้ทักทายและพูดว่า "ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ และฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว"

"ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว" เด็กน้อยตอบ

"ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย" ต้นไม่พูดต่อ

"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว" เด็กน้อยพูด

"รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้ มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน หลับให้สบาย" เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม และน้ำตาไหล

นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่ เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่

เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา

ไม่ว่าอย่างไร พ่อและแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้ หวังเพียงเรามีความสุข

คุณอาจจะคิดว่า "เด็กน้อย" ในเรื่องโหดร้าย แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร?

นี่ไม่ใช่นิทานหลอกเด็ก แต่เป็นนิทานที่ลูกทุกคนควรได้อ่าน ตอบแทนความรักของพ่อแม่ ในวันที่ท่านยังอยู่ จะได้ไม่ต้องรู้สึกเสียดายและเสียใจเมื่อท่านจากไปนะคะ


คติสอนใจ

เครื่องสำอาง แม่และเด็ก คลินิก สุขภาพ สกินแคร์ แต่งหน้า ทรงผม ทำเล็บ แฟชั่น ความรัก ดูดวง วาไรตี้ ลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย คติสอนใจ ท่องเที่ยว ที่พัก ร้านอาหาร ร้านคาเฟ่